DUMA
2022
BĄDŹMY SOBĄ - WSZYSCY RAZEM
*
*BĄDŹMY SOBĄ - WSZYSCY RAZEM
BĄDŹMY SOBĄ - WSZYSCY RAZEM
Celebrując ideę równości, wspieramy kreatywność i wolność ekspresji, szerząc historie i przesłanie społeczności LGBTQI+. Naszą misją jest inspirowanie i umożliwianie kreatywnego wyrażania siebie – jest to możliwe tylko w sytuacji, kiedy każdy ma ku temu równe szanse.
VANS Z DUMĄ WSPIERA INICJATYWĘ
WHERE LOVE IS ILLEGAL.
Nasza kampania stworzona przez organizację non-profit Witness Change wspiera głosy członków społeczności LGBTQI+, aby inspirować kontakty, transformować opinie i zmieniać zasady. Firma Vans przekazała darowiznę w wysokości 50 000 USD na rzecz pierwszego stypendium Where Love is Illegal, w ramach którego fotografka i dwóch fotografów LGBTQI+ zostało nagrodzonych za dokumentowanie historii społeczności queer.
01
ANTON
ANTON
SHEBETKO
02
KWASI
KWASI
DARKO
03
CAMILLE
CAMILLE
FARRAH
LENAIN
Miesiąc Dumy zwraca uwagę opinii publicznej na nierówności i niesprawiedliwości, o zlikwidowanie których społeczność LGBTG+ nieustannie walczy. Aby wspierać te działania Vans połączył siły z niesamowitymi artystami, których kreatywny głos promuje zmiany społeczne i budowanie kultury akceptacji i włączenia społecznego na całym świecie.
01
ASHLEY
ASHLEY
LUKASHEVSKY
02
KAITLIN
KAITLIN
CHAN
03
SARA
SARA
LORUSSO
Nasza nowa kolekcja odzieży i obuwia czerpie inspirację ze społeczności LGBTQI+ oraz ducha kreatywnej samoekspresji, jak również wspiera inkluzywność i rozwój społeczeństwa równych szans.
ASHLEY
ASHLEYLUKASHEVSKY
Jak z biegiem czasu zmieniała się Twoja sztuka / twórczość?
Moja działalność artystyczna nieustannie ewoluuje. Zaobserwowałam, że w coraz większym stopniu skłaniam się ku bardziej namacalnym środkom wyrazu. Do nich mnie ciągnie. Zaczynałam od sztuki cyfrowej, ale szybko odkryłam, że chcę wyjść poza ekran – poprzez murale, malarstwo, papier i kredki, tkaniny. To sprawia, że ten projekt jest tak ekscytujący. Możliwość zabawy z haftem na płótnie i tkaninie daje naprawdę dużo satysfakcji.
Jakie znaczenie ma dla Ciebie społeczność?
Społeczność jest dla mnie najważniejsza. Przez znaczną część okresu dorastania i wczesnej dorosłości nie miałam kontaktu ze społecznością QTBIPOC, ponieważ nie zdawałam sobie sprawy z tej tak znaczącej części mojej tożsamości. Odnalezienie mojej wspólnoty zmieniło dla mnie wszystko. Fakt, że ktoś cię naprawdę dostrzega i wspiera, celebrowanie swojej tożsamości i wspieranie w tym samym przyjaciół i rodziny – to dla mnie niezmiernie istotne.
LUKASHEVSKY
Jaką rolę marka Vans odegrała w kształtowaniu Twojego osobistego stylu?
Mam wrażenie, że ostatnio w swoich stylizacjach bawię się bardziej w obszarze gender. Niektóre buty Vans kojarzą mi się na przykład z modelami dla małych chłopców.
Kiedy zrozumiałaś, że sztuka może być zajęciem na pełny etat?
Z początku ilustrowanie było dodatkowym zajęciem obok mojej pełnoetatowej pracy projektantki. Wtedy myśl o tym, że mogłoby to stać się moją ścieżką kariery wydawała się nierzeczywistym marzeniem. W końcu zaoszczędziłam, ile się tylko dało, żeby móc w pełni skupić się na ilustrowaniu. Tamtego roku praktycznie nic nie zarobiłam. Byłam już niemal gotowa się poddać i wrócić do pracy w korporacji. Ale nastąpił przełom. Zatrudniła mnie moja przyjaciółka Cleo z Amplifiera. Dzięki tej pracy mogłam opłacić czynsz za 2-3 miesiące i nadal marzyć. W końcu, po wielu miesiącach, moja kariera ugruntowała się na tyle, że mogłam już w pełni polegać na ilustratorstwie jako na moim jedynym źródle dochodu.
Kiedy odkryłaś swój głos jako artystka / kiedy zaczęłaś się twórczo realizować?
Tak naprawdę dopiero w 2016 roku odważyłem się mówić głośno poprzez moją sztukę. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, ale ówczesna atmosfera polityczna (piekielna) prawdopodobnie odegrała rolę iskry. Wciąż szukam siebie. Jak każdy, mam swoje twórcze wyzwania, niepewności i nadzieje. Chcę się rozwijać jako artystka i mam nadzieję, że to dopiero początek.
NASTĘPNY ARTYSTA
KAITLIN
CHAN
CHAN
SARA
LORUSSO
LORUSSO
KAITLIN
KAITLINCHAN
Jak z biegiem czasu zmieniała się Twoja sztuka / twórczość?
Kiedyś bardziej krępowało mnie to, że nie jestem tak uzdolniona czy biegła, jakbym tego chciała. Teraz akceptuję fakt, że moja praktyka twórcza jest procesem, który ciągle się rozwija. Staram się też odbudować w sobie to uczucie z dzieciństwa, kiedy czas wydawał się jakby nieskończony, mniej pofragmentowany, a rysowanie przypominało bardziej kreowanie świata niż pracę.
Jakie znaczenie ma dla Ciebie społeczność?
Społeczność oznacza utrzymywanie otwartości serca i umysłu, gdy wchodzę w interakcję z ludźmi, którzy mają podobne, ale też odmienne problemy i doświadczenia. Społeczność to także luźna konstelacja ludzi, którzy mogą podążać różnymi ścieżkami, ale mają wspólne marzenia i plany na bardziej sprawiedliwą przyszłość, w mniejszym stopniu opartą na wyzysku niż obecnie.
CHAN
Jaką rolę marka Vans odegrała w kształtowaniu Twojego osobistego stylu?
W połowie lat 2000, kiedy byłam w gimnazjum, bardzo wkręciłam się w muzykę pop-punk, co skłoniło mnie do oglądania nagrań z Vans Warped Tour (z udziałem My Chemical Romance, Taking Back Sunday, Green Day itd.). Nigdy nie byłam pro w jeździe na desce, ale uwielbiam to uczucie, które daje mi noszenie wygodnych Vansów. Mam wrażenie, że jestem gotowa na każdy scenariusz dnia: mogę iść na koncert, na pocztę, na luźny obiad z rodziną. Przez pewien czas uważałam się za dzieciaka emo, a klasyczne Vansy w kratę świetnie pasowały do moich T-shirtów własnej roboty i pasków z ćwiekami. Och, lata 2000...
Kiedy zrozumiałaś, że sztuka może być zajęciem na pełny etat?
Dla pełnej jasności, przez 4 lata pracowałam w administracji galerii sztuki, równolegle realizując projekty ilustratorskie i rysunkowe. Jeśli chodzi o profesjonalną karierę, to właśnie wtedy po raz pierwszy zaczęłam rozumieć swoje prace w odniesieniu do twórczości innych osób, a także jako część większej całości. Następnie pisarz Alexander Chee zlecił mi zadanie wykonania ilustracji inspirowanych jego zbiorem esejów How to Write an Autobiographical Novel. Po studiach stało się to dla mnie pierwszym krokiem w kierunku poważnego potraktowania mojej twórczości i współpracy z innymi.
Kiedy odkryłaś swój głos jako artystka / kiedy zaczęłaś się twórczo realizować?
To chyba nie był jeden moment. Moja artystyczna podróż to ciąg drobnych realizacji i zmian, od pierwszego zina z Beatrix Pang z Small Tune Press, po mój pierwszy, stworzony na studiach dziesięciostronicowy komiks o zmarłym fotografie queer Ren Hangu. Nie byłabym dziś w tym miejscu, w którym jestem, gdyby nie wielu artystów, wydawców i pisarzy, którzy dali mi szansę i nauczyli mnie fachu. Wciąż wiele się uczę i czuję, że moje dzisiejsze postępy zawdzięczam pomocy, jaką otrzymałam od innych.
NASTĘPNY ARTYSTA
ASHLEY
LUKASHEVSKY
LUKASHEVSKY
SARA
LORUSSO
LORUSSO
SARA
SARALORUSSO
Jak z biegiem czasu zmieniała się Twoja sztuka / twórczość?
Moja twórczość ewoluuje wraz ze mną, zmieniała się w moim procesie odkrywania siebie. Byłam swoim pierwszym tematem. Robienie zdjęć stało się dla mnie koniecznością. Musiałam samą siebie poznać, a wcześniej nic nie dawało mi ku temu okazji. Dopiero autoportrety to zmieniły. Jakbym robiła zdjęcia, żeby zobaczyć siebie z zewnątrz, rozpoznać, zaakceptować to kim jestem. Tak więc pierwszym obiektem do studiowania byłam ja sama. Potem przyjaciele, dalej – nieznajomi. Kiedy uświadomiłam sobie, kim jestem, zaczęłam fotografować innych; to było narzędzie, które pozwoliło mi stworzyć społeczność, bezpieczne miejsce, a także sposób na poznanie wspaniałych ludzi. Dlatego mówię, że moja sztuka rozwija się wraz ze mną.
Jakie znaczenie ma dla Ciebie społeczność?
Społeczność pozwoliła mi na nowo odkryć siebie, a raczej pozwoliła mi odkryć prawdziwą siebie: tę tożsamość, którą wcześniej społeczne standardy kazały mi ukrywać przed światem. Zaczęłam zadawać sobie pytania. Czy naprawdę jestem tą osobą, za którą się uważam? Społeczność sprawiła, że się nie poddałam. Zapewniła wsparcie, tak moralne, jak i psychiczne. Poznałam przez te lata wielu ludzi. To, że jestem tu, gdzie jestem, w dużej mierze zawdzięczam właśnie im.
LORUSSO
Jaką rolę marka Vans odegrała w kształtowaniu Twojego osobistego stylu?
Nadal pamiętam swoją pierwszą parę niebieskich Vansów Authentic. Stawałam się właśnie nastolatką i nosiłam te buty praktycznie codziennie. Pamiętam, że mama nie chciała, żebym zakładała je w zimie, bo były za cienkie, ale ja wychodziłam w nich nawet na śnieg. Mam tyle dobrych wspomnień z tamtych czasów. Czułam się niezmiernie cool, przemierzając szkolne korytarze w moich ukochanych Vansach.
Kiedy zrozumiałaś, że sztuka może być zajęciem na pełny etat?
Dopiero to do mnie dochodzi, mówimy o ostatnich paru latach. Bardzo często tego rodzaju pracę postrzega się w kategoriach hobby. Wymienia się przysługi za inne przysługi, nigdy nie ceni się jej tak, jak na to zasługuje. Tymczasem praca artysty powinna być doceniana również finansowo, jak każda inna praca. Na tyle często słyszałam, że „mamy ograniczony budżet”, że zaczęłam się już zastanawiać, czy nie powinnam znaleźć sobie innego zajęcia. Mimo, że byłam bardzo młoda, chciałam być niezależna, mieć swój własny dom, swoją przestrzeń, ale ponieważ moje utrzymanie zależało od sztuki, nie miałam na to szansy. Jestem bardzo uparta i walczyłam o to, żeby sztuka mogła być moim zawodem. W zasadzie nic nie daje takiej satysfakcji, jak uczynienie z pasji swojej pracy. Od kilku lat twórczość artystyczna jest moim pełnoetatowym zajęciem. Dla mnie już to samo w sobie jest zwycięstwem.
Kiedy odkryłaś swój głos jako artystka / kiedy zaczęłaś się twórczo realizować?
Urodziłam się w małym miasteczku na wsi pod Bolonią, spędzałam dni w rodzinnym ogrodzie warzywnym razem z babciami. Obserwowałam, jak pracują na roli, pomagałam im, zbierałam owoce prosto z drzewa. Z reguły więcej trafiało prosto do ust niż do koszyka... Któregoś razu wzięłam do ręki kamerę dziadków i zaczęłam to wszystko kręcić. Nagrywałam babcie zasiewające pola, dzikie zwierzęta żyjące w pobliżu. W końcu położyłam kamerę na kamieniu i skierowałam ją na siebie. W ten sposób powstał bardzo długi film, który później oglądałam na domowym telewizorze. Myślę, że moja pasja do obserwacji, do nagrywania, do zatrzymywania czasu narodziła się właśnie tam. To był mój sposób zachowywania pamięci. Coś się wydarzyło danego dnia, a ja to nagrałam. Fotografia to pamiątka emocji, którą jestem w stanie uchwycić w jednym kadrze. Później wszystko potoczyło się naturalnie. Lubiłam publikować zdjęcia, lubiłam kolory. Chciałam mówić o mojej seksualności i o seksualności innych. Chciałam mówić o byciu kobietą i o różnorakich mniejszościach. I to starałam się robić.
NASTĘPNY ARTYSTA
ASHLEY
LUKASHEVSKY
LUKASHEVSKY
KAITLIN
CHAN
CHAN
ANTON
SHEBETKO
ANTON SHEBETKO
O artyście
Anton Shebetko jest ukraińskim artystą i fotografem z Kijowa. Obecnie mieszka w Amsterdamie. W swoich pracach porusza tematy ważne dla społeczności LGBTQ+, takie jak pamięć, utrata tożsamości, pluralizm historii i rola, jaką fotografia może odegrać w przekazaniu ich światu. Jego rozległe badania poświęcone są zapomnianej historii społeczności queer na Ukrainie.
TARAS
W Doniecku prowadziłem ciche i spokojne życie. Sądzę, że takie właśnie uczucia wiążą się z rodzinnym miastem. Wszyscy moi przyjaciele to osoby raczej otwarte, ale nie czułem się wystarczająco bezpiecznie, by się przed nimi wyoutować. Ostatnio znajomy z Doniecka pozostawił homofobiczne komentarze do mojej story na IG zawierającej maszt z trzema flagami: flagą ukraińską, flagą LGBTQ+ oraz flagą Unii Europejskiej. Cały czas, gdy mieszkałem w Doniecku, nie „wychodziłem z szafy” i zacząłem spotykać się z facetami dopiero w Kijowie.
Właśnie w Kijowie podjąłem ostateczną decyzję, by żyć w zgodzie ze sobą i szczerze wobec osób w moim otoczeniu. Zacząłem spotykać się z mężczyznami i zrozumiałem, że to oni mnie interesują. Wcześniej nie mówiłem otwarcie o mojej tożsamości, bo nie czułem się wystarczająco bezpiecznie w towarzystwie znajomych. Nie miałem też żadnych znajomych ze społeczności queerowej, dlatego ten okres mojego życia był dość trudny. W Kijowie zacząłem żyć jakby od nowa i zdecydowałem się postępować zgodnie ze swoimi uczuciami bez poczucia winy i wstydu.
KINDER LIMO
Jestem osobą niebinarną, zajmuję się muzyką i sztuką. Pochodzę z Czernichowa, ale przez ostatnie 5 lat moim domem był Lwów. Teraz, ze względu na eskalację rosyjskiej inwazji na Ukrainę, przebywam w Berlinie.
Mój proces docierania do własnej tożsamości był rozłożony na dłuższy czas. Moja identyfikacja jako osoba biseksualna z okresu 18 urodzin ewoluowała. Obecnie uważam, że jestem niebinarną osobą panseksualną. Moja historia zaczęła się od zakochania w dziewczynie w wieku 18 lat, w wyniku czego dotarła do mnie świadomość o queerowej tożsamości. Od tej pory czytam dużo literatury, poznaję teorię płci, badania, tworzę queerową sztukę i prowadzę działania wraz z innymi aktywistami. Od tamtej pory rezonuje we mnie pojęcie niebinarności.
VALERIIA
Od zawsze preferuję kobiety. Jak dotąd nie doszło do szczerej rozmowy na ten temat ze wszystkimi bliskimi mi osobami. Szczególnie moja babcia jest wyjątkowo surowa. Próbowała zmusić mnie do wyoutowania się i mówiła, że nie będzie ze mną rozmawiać, jeśli dowie się, że spotykam się z dziewczyną. Jej zdaniem to choroba. Zdaje się, że moi krewni wszystko rozumieją, ale nie chcą przyjąć faktów do wiadomości. Pochodzę z Ługańska. Obecnie, ze względu na reżim rosyjski, ciężko jest ocenić sytuację, jeśli chodzi o prawa społeczności LGBTQ+ w regionie. Ogólnie można zauważyć, ze ludzie częściej piją alkohol, mają w sobie wiele gniewu i złości, i zmienia się ich mentalność.
W Kijowie czuję się względnie bezpiecznie. Jako dziewczyny, kilka razy spotkałyśmy się z sytuacjami, gdy nieznani mężczyźni żartowali lub krzyczeli coś w naszym kierunku. W Kijowie miał miejsce atak na dziewczynę z tęczową flagą. Potem zdaliśmy sobie sprawę, że trzeba być gotowym na wszystko i brałyśmy ze sobą gaz pieprzowy.
NASTĘPNY ARTYSTA
KWASI
DARKO
DARKO
CAMILLE
FARRAH
LENAIN
FARRAH
LENAIN
KWASI
DARKO
KWASI DARKO
O artyście
Kwasi Darko to pochodzący z Ghany fotograf i artysta multimedialny, którego praca koncentruje się na budowaniu pozytywnych narracji dotyczących społeczności marginalizowanych oraz na eksplorowaniu możliwości, które stwarzają dla nich cyfrowe przestrzenie i systemy.
HALIL
Z mojego punktu widzenia wszystko, co mi się przydarza, daje mi moc. Nie było to łatwe przeżycie, ale coming out dał mi wolność, możliwość przyjęcia swojej tożsamości oraz lepszego poznania siebie. Jestem przedsiębiorcą, dlatego poza aktywizmem zajmuję się rozwijaniem swojej działalności oraz tworzeniem nowych inicjatyw, które finansowo wzmacniają mnie, moją tożsamość oraz inne obszary, w których występuje luka. Interesuje mnie skala wpływu, jaki możemy wywierać na nasze otoczenie, czy to w zakresie promowania zdrowia seksualnego, czy dbania o bezpieczeństwo całej społeczności poprzez bezpieczniejsze miejsca zamieszkania i lepsze szanse na pracę. To jest obecnie mój obszar zainteresowania.
MOH
Teraz, po tak trudnych przeżyciach, chcę się uczyć, aby ostatecznie rozpocząć działalność naukową w zakresie polityki międzynarodowej i jej wpływu na międzynarodową społeczność queer oraz prawo międzynarodowe. Chcę ukończyć magisterskie studia prawnicze i zrobić doktorat. Potem rozpocząć praktykę prawną lub działalność dydaktyczną, stale koncentrując się na swojej społeczności. Jak można zauważyć, obserwując bieżącą debatę parlamentarną związaną z prawem skierowanym przeciwko społeczności LGBTQ+, działalność legislacyjna i polityczna to najbardziej skuteczne sposoby aktywnego wprowadzania zmian.
RASH
Jako młody aktywista spotykałem się z licznymi zagrożeniami bezpieczeństwa osobistego. Miałem wiele problemów z członkami rodziny, przyjaciółmi, kolegami i koleżankami szkolnymi. Otrzymywałem też pogróżki przez media społecznościowe, bo moje zdjęcia były we wszystkich mediach. Przeszedłem depresję, bo nie mogłem być sobą. Moje bezpieczeństwo nie było zagwarantowane i musiałem się ukrywać. Ale właśnie to wszystko sprawiło, że jestem dziś tą osobą, którą jestem. Mocno wierzę w swoją pracę i nawiązywanie znajomości z ludźmi, którzy w pełni akceptują to, kim jestem. Teraz jeszcze lepiej rozumiem podobną walkę i trudne przeżycia, które przeżywają ludzie w innych krajach. Szczerze mówiąc, to wszystko ukształtowało moje nastawienie na wiele różnych sposobów i wpłynęło na życie, które prowadzę teraz.
NASTĘPNY ARTYSTA
ANTON
SHEBETKO
SHEBETKO
CAMILLE
FARRAH
LENAIN
FARRAH
LENAIN
CAMILLE
FARRAH
LENAIN
CAMILLE
FARRAH LENAIN
O artyście
Camille Farrah Lenain jest francusko-algierską fotografką dokumentalną i portretową, która dorastała w Paryżu, a fotografię studiowała w l'ESA w Brukseli oraz w ICP w Nowym Jorku (on-line). W 2013 r. przeniosła się do Nowego Orleanu, gdzie wykłada fotografię na uczelni wyższej Tulane University i realizuje długoterminowe projekty, koncentrując się na takich zagadnieniach, jak portret empatyczny, badanie pojęcia reprezentacji, pamięć zbiorowa i mnogość tożsamości. Camille realizuje projekty zarówno we Francji, jak i Luizjanie.
Francję zamieszkuje największy odsetek muzułmanów w świecie zachodnim, a islamofobia to wszechobecny problem. Doświadczające rasizmu i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową osoby ze społeczności LGBTQI+ wywodzące się ze świata muzułmańskiego aktywnie walczą z tymi przejawami niesprawiedliwości społecznej, jednocześnie redefiniując własne dziedzictwo religijne. Ten projekt jest hołdem dla mojego wujka Farida, który zmarł w 2013 r. z powodu powikłań na tle AIDS i cukrzycy.
NOAM
Często miewam świadome sny. To one w pewnym sensie mnie ocaliły. W okresach silnych stanów depresyjnych śpię w ciągu dnia. Ucinam sobie drzemki, w trakcie których udaje mi się wprawić się w stan świadomego śnienia. Tam żyję w rzeczywistości równoległej. Ponieważ kontroluję swoje życie, mogę robić, co zechcę.
Mój coming out nastąpił poprzez SMS-a wysłanego do ojca. Napisałam: „Posłuchaj, opuściłam dom ponieważ – muszę Ci to powiedzieć – kocham Chaimę. Postanowiłyśmy być razem. Nie miej poczucia winy. To nie jest kwestia edukacji”. Pamiętam, że napisałam mu, iż to Bóg mnie taką stworzył. Że islam zawsze będzie częścią mojego życia. Musiałam wytłumaczyć się sama przed sobą. Powiedzieć, że jestem dobrą Muzułmanką, a jednocześnie, że to mój wybór. O dziwo, ojciec zareagował dobrze: „Zawsze pozostaniesz moją córką. Rodzina jest dla mnie ważna, dlatego zawsze będziesz dla mnie córką”.
KACIM
Słowo muzułmanin można przetłumaczyć jako poddany, ale moim zdaniem nie jest to rodzaj opresyjnego poddaństwa, a coś pozytywnego. Poddaję się szlachetnej idei poszukiwania światła i dobra, ponieważ wypełnia mnie ona pokorą.
Uważam się za feministkę. Czasami ludzie opisując siebie, mają ustaloną kolejność pojęć. Jeśli miałabym wybierać, na pierwszym miejscu jestem feministką. Następnie czuję przynależność do społeczności queer i jestem muzułmanką. Te dwa elementy wzajemnie się wspierają. W mojej relacji z Bogiem odczuwam miłość i lęk. Obawiam się nie boskiej kary, ale raczej tego, że go zawiodę. Czy nie jest to lęk wobec tych, których kochamy?
RIZLAINE
Sądzę, że moja babcia wie. Pewnego dnia spytała moją ciotkę: „Gdy Rizlaine mówi o przyjaciółce, to o jaką przyjaciółkę chodzi?”. Próbuje rozróżnić prawdę od kłamstw, czegoś się domyśla albo coś wie. Oczekuje, że coś zwerbalizuję i sądzę, że będzie to niebawem. Dziękuję Bogu za każde negatywne doświadczenie. Negatywne doświadczenia są cieniami, które pomagają nam dostrzec światło.
NASTĘPNY ARTYSTA
ANTON
SHEBETKO
SHEBETKO
KWASI
DARKO
DARKO